Köyün başlıca geçim kaynağı çaydır.1950’lere kadar satışa dönük bir tarımsal üretimde bulunulmamıştır. Çay öncesi fındık yetiştiriciliği olmakla birlikte fındık hiçbir zaman çayın taşıdığı önemi taşımamıştır. 1950’lerden itibaren bütün arazilerde çay yetiştiriciliğine başlanmış, fındık bahçeleri ile çoğunlukla kestane, kızılağaç ve gürgenden oluşan orman arazileri çay bahçelerine dönüştürülmüştür.
1970’lerin başı fındık üretiminin sona erdiği yıllar olmuştur. Fındık, çay haricinde köyün para eknomisiyle bağını oluşturan ikinci ve ikincil tarım ürünü olmuştur.
Evvelden beri köyde mısır yetiştirilmektedir, lakin mısır üretimi satışa değil, günlük tüketime yönelik olmuştur.
Ne zaman başlanıldığını bilmemekle birlikte 1960’ların sonlarına kadar devam eden kalaycılık mapsinoluların tek ticari zanaatiydi denilebilir. Mapsinolular 1950’lere kadar yoğun bir şekilde diğer Anadolu şehirlerine (Sinop, Kastamonu, Afyon, Ankara, Bursa) kalaycılığa gitmişlerdir. Kalaycılık belli sülalelerle sınırlı kalmamıştır; her sülaleden erkekler geçim derdiyle bu zanaate soyunmuşlardır. Bazı mapsinolular ise İzmir’e hızarcılığa gitmişlerdir.
Mapsino’da hayvancılık hiç bir zaman para ekonomisiyle ilişkili olmamış, tamamen hane tüketimine dönük tereyağ, süt, peynir ihtiyacı için yapılmıştır. Hayvancılıktan anlaşılması gereken inek bakıcılığıdır. Hemen hemen her hanenin evlerinin alt katında ahır denilen yerde baktıkları 1-2 adet ineği olmuştur. Ağustos eylül dönemlerinde inekler komlara çıkartılmış, ot ihtiyacı köyün bu yüksek yerlerinden sağlanmıştır.
Günümüzde Mapsino’da çok az sayıda evde inek beslenmektedir. Ahırlar kapatılmış, komlara çıkanların sayısı azalmıştır. Yaylacılık (komlardan daha yükseklerde ve Mapsino’dan çok uzak olan birden çok köyün kullandığı yüksek yerlerdeki otlaklara gitmek) ise zaten 1960’ların sonlarına doğru son bulmuştur.
Çaykur’un çay alımında sınırlamaya gitmesi ve çay üreticisinin özel sektör çay işletmecilerinin eline düşmesi Mapsino ve Çuvariksa insanlarının kendi çay fabrikalarını kurmasına yol açmıştır. Mapsino ve Çuvariksalılar kendi sermayeleriyle Mapsino Çuvariksa sınırında bir çay fabrikası inşa etmişlerdir. Köylüler ürettikleri yaş çayı teslim karşılığında fabrikadan kuru çay almakta, kuru çayı büyük kentlerdeki tanıdıkları vasıtasıyla satmaya çalışmaktadırlar.
Türk çayının uluslararası piyasalarda rakipleriyle mücadele edecek kalitede olmaması çay ihracatımızı mümkün kılmamış, iç piyasada ise talebi kat be kat aşan bir çay üretimi söz konusu olmuştur. Bu durum yaş çayın fiyatının düşmesine yol açmış, çayın ekonomik değerini azaltmıştır. Bugün için Mapsinolular, üretiminde katlanılan zahmete karşılık satışından yeterince gelir elde edemedikleri için çay üretiminden uzaklaşmakta, yerine başka bir tarım ürünü ikame edemedikleri için de tarımdan kopmaktadırlar. Kentlerde yaşayan Mapsinolular çaylarını yarıcılık sistemiyle bile olsa toplattıramamaktadırlar.
